001 ผมคิดว่าตอนนี้คือเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดถึงเรื่องราวของเธอ...คิสช็อท - เอเซโรร่า โอไรออน - ฮาร์ทอันเดอร์เบลด ผมเชื่อว่านี่คือสิ่งที่ผมควรจะทำ ผมพบกับเธอในช่วงหยุดยาวฤดูใบไม้ผลิระหว่างตอนอยู่ปี2 กับปี 3 การพบกับเธอครั้งนั้นส่งผลกระทบอย่างแรงสำหรับผมเลยทีเดียว ยังใงก็แล้วแต่ผมคิดว่าตัวผมมันก็แค่โชคร้าย แน่นอนจริงๆแล้วเรื่องนี้มันคงไม่เกิดขึ้นหรอกถ้าเกิดว่าตอนนั้นผมไม่ได้อยู่ที่ นั่นแต่เป็นคนอื่น...ใครซักคนที่ไปยืนอยู่แทนที่ผม แต่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น อันที่จริงมันก็เป็นแค่การหนีความจริงของตัวเองเป็นแค่การไม่ยอมรับว่านั่นคือความผิดพลาด แต่ถึงอย่างนั้นความจริงที่ว่าผมอยู่ที่นั่น...ตรงนั้น...และเป็นตัวจุดชนวนของเหตุการณ์มันก็ไม่เปลี่ยนแปลง ...ช่างเถอะ...ตอนนี้ผมไม่ใส่ใจมันแล้วล่ะถ้าจะถามว่าทำไมก็คงเป็นเพราะไอ้คนที่"เป็นตัวก่อเรื่อง"อย่างผมอยากจะหนีความจริงล่ะนะ ถ้า จะพูดให้ลงลึกอีกหน่อย...อืม...ผมไม่สามารถที่จะมองสถานการณ์ที่ผมเป็นตัว ต้นเหตุได้ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้วผมก็ไม่รู้ว่ามัน จะจบแบบใหนผมไม่รู้ว่าจะพูดยังใงกับมันดี ...ราวๆนั้น สรุปง่ายๆถ้าให้เล่าเรื่องโดยยึดตัวผมเป็นศูนย์กลางล่ะก็ผมคงไม่สามารถอธิบายมุมมองอื่นๆให้คนอื่นรู้เรื่องแหงๆ เพราะบางสิ่งนั้นมันเกินคาดคิดบางสิ่งก็ยากจะเชื่อ อาจมีข้อโต้แย้งว่ามันไม่ใช่ความจริง...แต่ถ้านั่นทำให้หลายๆคนยอมรับได้ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว ยัง ใงซะอย่างเดียวที่แน่นอน(และคงจะเป็นอย่างเดียวที่ผมสามารถสรุปได้อย่างมั่น ใจ)ก็คือเรื่องทั้งหมดมันเริ่มต้นโดยมีเธอผู้งดงามนั้นเป็นตัวเชื่อมทุกสิ่ง เธอผู้นั้น คิสช็อท เอเซโรล่าโอไรออนฮาร์ทอันเดอร์เบลด การที่ผมอยู่ที่นั่นมันไม่ได้มีความหมายแค่ว่าผมอยู่ในเหตุการณ์นั้น แล้วก็มันต่างจากการเป็นตัวประกอบในสถานการณ์นั้นด้วย สรุปง่ายๆที่ผมอยากบอกก็คือตัดความคิดที่ว่าผมไม่มีส่วนร่วมออกซะ แล้วรับรู้ใว้อย่างนึง....เธอคือแวมไพร์ อาจ ไม่ถูกต้องนักถ้าจะเอาคำจำกัดความของแวมไพร์ในการ์ตูน,หนัง รึเกม มาใช้เป็นมาตรฐานของเธอแต่ถ้าคุณรู้เรื่องเกี่ยวกับญี่ปุ่นมากหน่อยก็น่าจะ พอรู้ว่าคอนเซปต์ลิ่มตอก อกจกกระเทียม :Xน้ำมนต์มันไม่มีผลกับแวมไพร์สมัยนี้แล้วและที่สำคัญ...แวมไพร์มันไม่ได้ เกิดใน ญี่ปุ่นความเชื่อเก่าๆนั้นมันไม่มีในสมัยนี้หรอก ...แต่ในฤดูใบไม้ผลินั้น ผมถูกแวมไพร์จู่โจม...ครับ...ผมถูกลากไปอยู่ในวังวนแห่งความซวยโดยไอ้ตัวที่อยู่ในความเชื่อโบร่ำโบราณนั่นแล ...จะบอกว่าผมมันเป็นไอ้บ้าสติแตกก็ได้ครับ เพราะขนาดตัวผมเองยังคิดว่ามันงี่เง่าเลย และ ดูเหมือนความโง่นี่มันจะเป็นคุณลักษณะเฉพาะของผมที่คนทั่วๆไปเขาไม่มีซะด้วย สิ......ที่น่าเศร้าก็คือผมพึ่งจะบรรลุสัจธรรมข้อนี้เอาเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อนนี่เอง หนำซ้ำในฤดูใบไม้ผลินั่นตั้งแต่ต้นจนจบ....มันไม่มีอะไรนอกจากความซวยนรกแตกเลยก็ว่าได้ มันเป็นนรกที่ดูเผินๆเหมือนเรื่องตลก...แต่ก็นะ....มันเป็นตลกร้ายราวกับตกนรกเลยก็ว่าได้ เรื่องพรรค์นี้มันเกิดขึ้นได้ยังใง,มันดำเนินต่อไปแบบใหน,และท้ายที่สุดมัน จบอย่างไร กับตัวผมที่ดูเหมือนจะเติบโตขึ้นมานิดหน่อยเมื่อได้เจอกับความฃวยแบบไม่บันยะบันยังตั้งแต่ต้นจนจบ.... 26 มีนาคมถึง 7 เมษายน ...นั่นคือ วันหยุดฤดูใบไม้ผลิของผม คิสช็อท เอเซโรล่าโอไรออนฮาร์ทอันเดอร์เบลด......แต่ต่อไปผมเชื่อแน่ว่าคุณคงไม่ใช้คำว่าปกติกับสิ่งมีชีวิตแบบเธออย่างแน่นอน มันไม่ปกติ สัตว์ประหลาด อสูรกาย นอกกฏเกณฑ์ทั่วไป แต่ในขณะนั้น เวลานั้น สถานที่นั้นผมก็ยังคงเฝ้ามองเธอทั้งๆที่ตัวผมเองก็รู้ว่ามันเป็นการเข้าไปพัวพันกับอะไรสักอย่างที่เลวร้าย มันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆถ้าผมยังอยู่ แต่...ผมก็ยังทำสิ่งที่งี่เง่านี่อยู่ดี ใน ความคิดของเธอเรื่องนี้มันคงไม่ใช่เรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แต่ที่มันกลาย เป็นแบบนี้ก็เพราะความโง่ของผมเอง ความงี่เง่าของไอ้พวกชอบแส่แล้วก็ซวย แต่ที่ผมอยากจะพูดจริงๆคือเรื่องของแวมไพร์กับมนุษย์... เรื่องราวของผมที่มีบาดแผลเพราะเธอ เรื่องราวของเธอที่ถูกคนอย่างผมสร้างบาดแผล ผมอยากบอกเรื่องเหล่านี้ และสิ่งที่ผมต้องทำ "หน้าที่ของผม" ...เรื่องนี้มันอาจฟังดูยืดยาวและน่าเบื่อแต่ผมก็อยากอยากบอกเล่าให้รับรู้ ถึงใครๆจะบอกว่าที่ผมมาพูดแบบนี้มันดูงี่เง่าและเป็นพวกชอบแก้ตัวผมก็ไม่เถียงหรอก เพราะ เมื่อเรื่องราวเริ่มต้นมันก็ไม่ต่างอะไรจากหินก้อนหนึ่งที่ถูกกลิ้งลงมาจาก บนเขา มันยากที่จะหยุดไม่ให้มันกลิ้งแต่ง่ายมากหากจะมองดู แต่หากมองดูคุณย่อมเลือกไม่ได้ว่ามันจะจบแบบใหน การจบของผมอาจไม่ดีนักถ้าจะเรียกก็คงประมาณ Bad End เรื่องราวของมนุษย์กับแวมไพร์มันคงไม่สามารถจบแบบทุกคนมีความสุขได้หรอก แต่ เพราะอย่างนั้นต่อให้นรกจะรอคอยผมอยู่เบื้องหน้า เหตุการณ์จะแปรเปลี่ยนในทางที่เลวร้ายชีวิตผมจะดับดิ้น...หากมันทำให้เธอผู้ ที่ผมเจอผู้นี้สามารถหลับตาได้อย่างวางใจเป็นครั้งแรกในชีวิตแล้วล่ะก็... ผมยินดีที่จะให้มันเป็นไปแบบนั้น เรื่องเล่าอันโหดร้าย โคโยมิแวมไพร์ บทที่ 1 จบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น